Gecenin Cebinden Düşen Şiir

Boşuna değil Yunus Emre’nin “Her neyi seversen imanın odur” deyişi. Neyi sevse insan; onunla bezemek istiyor her yanını. Tabağını, yemeğinin her bir lokmasını, konuşmasını, başını koyduğu yastığını, sarıldığı yorganını, arşınladığı yollarını, evini, işini, sabahının güneşini, gündüzünü, ışıksız gecesini, gökyüzünü… Neyi sevse insan; onunla bezemek istiyor ömrünü. Fakat gariptir çoğunlukla hatırlamıyor bu sevginin yüreğini ne denli bu kadar doldurduğunu. Ben de hatırlamıyorum. Şiire ilk ne zaman bu kadar tutulduğumu… Sanki hayatımda hep vardı, sanki ondan öncesi yok. Öyle hayatımın içinde, öyle canımdan, kanımdan ki onsuz bir günüm dahi nasıl geçer; hayal bile edemiyorum.

Önceleri şiirleri kendime okurken şimdilerde kendimi şiirlere anlatıyorum, “Biraz da şiirler beni okusun.” diyorum. İnsan anlaşılmak istiyor, en çok da sevdiği anlasın. Tam da bu yüzden surete takılan, sığ sularda boğulup kalan, kendi ruhunun çırpınışından bihaber insanlara aldırmıyorum. Diyorum ki; beni şiirler anlasın yeter, biraz da şiir yürekliler…

Hayatımın her yanını dolduran şiire, ben de hayatımı gergef gibi işliyorum. Şiir sevgimden bu kadar söz ettikten sonra buraya bir şiirimi ve ona eşlik etmesi için son zamanlarda keşfettiğim muazzam bir sanatçıyı bırakıyorum. Şiirle kalın. En önemlisi de sevgiyle…

George Varsamakis-Secret Fairy Tales:

     Sen düşünce aklıma

Geçmek bilmiyor zaman

Söküklerini dikemiyorum gecenin

Mevsimlerden habersiz

Hep soğuktur ellerim

Bu yüzden saklarım ya

Yırtık ceplerinde ceketimin

Bir kara kıştı, sorma

Ağır hava muhalefetinden

Ayaz vurdu bağrıma

Sakladım ben ürkekliğimi

Hırçınlığımın ardına

Gör, duy, hisset

Erit içimdeki buzları

Dönsün artık şu mevsim

Gelmiş olmalı zamanı

Bilmem, gönlüm ne cesaret

Sevda sözleri fısıldar

Aklı olmazmış gönlün

Alsa da onca hasar

Bir seni uyur

Bir sana uyanır saçlarımdaki bahar

Dokun ki çiçek açsın

Kabuk tutmayan yaralar

Açsam pencereleri

Avaz avaz bağırsam

Rüzgârın kuyruğuna

İki çift söz tuttursam

“Seni düşünmek güzel şey” de, hani

Ümit dediğin nerede

Okunmuyor esamesi